حافظ (غزلیات)/فاتحهای چو آمدی بر سر خستهای بخوان
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | حافظ (غزلیات) (فاتحهای چو آمدی بر سر خستهای بخوان) از حافظ |
' |
فاتحهای چو آمدی بر سر خستهای بخوان | لب بگشا که میدهد لعل لبت به مرده جان | |
آن که به پرسش آمد و فاتحه خواند و میرود | گو نفسی که روح را میکنم از پی اش روان | |
ای که طبیب خستهای روی زبان من ببین | کاین دم و دود سینهام بار دل است بر زبان | |
گر چه تب استخوان من کرد ز مهر گرم و رفت | همچو تبم نمیرود آتش مهر از استخوان | |
حال دلم ز خال تو هست در آتشش وطن | چشمم از آن دو چشم تو خسته شدهست و ناتوان | |
بازنشان حرارتم ز آب دو دیده و ببین | نبض مرا که میدهد هیچ ز زندگی نشان | |
آن که مدام شیشهام از پی عیش داده است | شیشهام از چه میبرد پیش طبیب هر زمان | |
حافظ از آب زندگی شعر تو داد شربتم | ترک طبیب کن بیا نسخه شربتم بخوان |