حافظ (غزلیات)/ساقی ار باده از این دست به جام اندازد
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | حافظ (غزلیات) (ساقی ار باده از این دست به جام اندازد) از حافظ |
' |
ساقی ار باده از این دست به جام اندازد | عارفان را همه در شرب مدام اندازد | |
ور چنین زیر خم زلف نهد دانه خال | ای بسا مرغ خرد را که به دام اندازد | |
ای خوشا دولت آن مست که در پای حریف | سر و دستار نداند که کدام اندازد | |
زاهد خام که انکار می و جام کند | پخته گردد چو نظر بر می خام اندازد | |
روز در کسب هنر کوش که می خوردن روز | دل چون آینه در زنگ ظلام اندازد | |
آن زمان وقت می صبح فروغ است که شب | گرد خرگاه افق پرده شام اندازد | |
باده با محتسب شهر ننوشی زنهار | بخورد بادهات و سنگ به جام اندازد | |
حافظا سر ز کله گوشه خورشید برآر | بختت ار قرعه بدان ماه تمام اندازد |