حافظ (غزلیات)/زلف بر باد مده تا ندهی بر بادم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | حافظ (غزلیات) (زلف بر باد مده تا ندهی بر بادم) از حافظ |
' |
زلف بر باد مده تا نَدَهی بر بادم | ناز بنیاد مکن تا نکنی بنیادم | |
مِی مخور با همه کس تا نخورم خون جگر | سر مکش تا نکشد سر به فلک فریادم | |
زلف را حلقه مکن تا نکنی دربندم | طُره را تاب مده تا ندهی بر بادم | |
یار بیگانه مشو تا نَبَری از خویشم | غم اَغیار مخور تا نکُنی ناشادم | |
رخ برافروز که فارغ کنی از برگِ گُلم | قد برافراز که از سرو کنی آزادم | |
شمع هر جمع مشو ور نَه بسوزی ما را | یاد هر قوم مکن تا نروی از یادم | |
شهرهی شهر مشو تا ننهم سر در کوه | شور شیرین منما تا نکُنی فرهادم | |
رحم کن بر من مسکین و به فریادم رَس | تا به خاک در آصِف نرسد فریادم | |
حافظ از جور تو حاشا که بگرداند روی | من از آن روز که دربند توام آزادم |