حافظ (غزلیات)/روی بنمای و وجود خودم از یاد ببر
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | حافظ (غزلیات) (روی بنمای و وجود خودم از یاد ببر) از حافظ |
' |
روی بنمای و وجود خودم از یاد ببر | خرمن سوختگان را همه گو باد ببر | |
ما چو دادیم دل و دیده به طوفان بلا | گو بیا سیل غم و خانه ز بنیاد ببر | |
زلف چون عنبر خامش که ببوید هیهات | ای دل خام طمع این سخن از یاد ببر | |
سینه گو شعله آتشکده فارس بکش | دیده گو آب رخ دجله بغداد ببر | |
دولت پیر مغان باد که باقی سهل است | دیگری گو برو و نام من از یاد ببر | |
سعی نابرده در این راه به جایی نرسی | مزد اگر میطلبی طاعت استاد ببر | |
روز مرگم نفسی وعده دیدار بده | وان گهم تا به لحد فارغ و آزاد ببر | |
دوش میگفت به مژگان درازت بکشم | یا رب از خاطرش اندیشه بیداد ببر | |
حافظ اندیشه کن از نازکی خاطر یار | برو از درگهش این ناله و فریاد ببر |