حافظ (غزلیات)/دیدار شد میسر و بوس و کنار هم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | حافظ (غزلیات) (دیدار شد میسر و بوس و کنار هم) از حافظ |
' |
دیدار شد میسر و بوس و کنار هم | از بخت شکر دارم و از روزگار هم | |
زاهد برو که طالع اگر طالع من است | جامم به دست باشد و زلف نگار هم | |
ما عیب کس به مستی و رندی نمیکنیم | لعل بتان خوش است و می خوشگوار هم | |
ای دل بشارتی دهمت محتسب نماند | و از می جهان پر است و بت میگسار هم | |
خاطر به دست تفرقه دادن نه زیرکیست | مجموعهای بخواه و صراحی بیار هم | |
بر خاکیان عشق فشان جرعه لبش | تا خاک لعل گون شود و مشکبار هم | |
آن شد که چشم بد نگران بودی از کمین | خصم از میان برفت و سرشک از کنار هم | |
چون کائنات جمله به بوی تو زندهاند | ای آفتاب سایه ز ما برمدار هم | |
چون آب روی لاله و گل فیض حسن توست | ای ابر لطف بر من خاکی ببار هم | |
حافظ اسیر زلف تو شد از خدا بترس | و از انتصاف آصف جم اقتدار هم | |
برهان ملک و دین که ز دست وزارتش | ایام کان یمین شد و دریا یسار هم | |
بر یاد رای انور او آسمان به صبح | جان میکند فدا و کواکب نثار هم | |
گوی زمین ربوده چوگان عدل اوست | وین برکشیده گنبد نیلی حصار هم | |
عزم سبک عنان تو در جنبش آورد | این پایدار مرکز عالی مدار هم | |
تا از نتیجه فلک و طور دور اوست | تبدیل ماه و سال و خزان و بهار هم | |
خالی مباد کاخ جلالش ز سروران | و از ساقیان سروقد گلعذار هم |