حافظ (غزلیات)/اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را

'

حافظ (غزلیات) (اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را) از حافظ

'

اگر آن تُرکِ شیرازی، به دست آرد دل ما را		به خالِ هندویش بخشم، سمرقند و بُخارا را
بده ساقی میِ باقی که در جنّت نخواهی یافت		کنارِ آبِ رکن آباد و گُلگَشتِ مُصلّا را
فِغان! کاین لولیانِ شوخِ شیرین کارِ شهرآشوب		چنان بردند صبر از دل، که تُرکان خوانِ یَغما را
ز عشق ناتمام ما جمال یار مُستغنی‌است		به آب و رنگ و خال و خط، چه حاجت روی زیبا را؟
من از آن حُسنِ روزافزون که یوسُف داشت دانستم		که عشق، از پرده‌ی عِصمت، برون آرد زلیخا را
اگر دشنام فرمایی و گر نفرین، دعا گویم		جواب تلخ می‌زیبد لبِ لعلِ شکرخا را!
نصیحت گوش کن جانا، که از جان دوست‌تر دارند		جوانانِ سعادتمند، پندِ پیرِ دانا را:
«حدیث از مطرب و می گو و رازِ دَهر کمتر جو!		که کس نگشود و نگشاید به حکمت این معمّا را»
غزل گفتی و دُرّ سُفتی! بیا و خوش بخوان حافظ		که بر نظم تو اَفشانَد فَلَک عِقدِ ثُریّا را