تروریسم
تروریسم - فعالیتهای خشنونت آمیز علیه کسان یا ساختمان هاست تا حکومتی را براندازند. ترور میباید ترس و ناامنی بوجود بیاورد و سبب شود که دولت ناچار به نشان دادن واکنش شود تا در میان مردم سمپاتی و پشتیبانی بدست آورد. تروریسم با پارتیزان و چریک فرق دارد. چریک و پارتیزان برآن است که با جنگ ابزارهای نظامی منطقهای را زیر سلطه خود درآورد و میان اهالی ایدئولوژی خود را پروپاگاند میکند تا مردم آن را بیاموزند. تروریستها میخواهند با کشیدن توجهها به خود اندیشه مردمان را اشغال کنند. تا برای خود سمپات دست و پا کنند تا بتوانند حکومت را از درون مانند موریانه بجوند و آن را نابود سازند. تروریسم همواره با یک ایدئولوژی یا یک دین همراه است و در تضاد با حکومت است.
تروریسم اسلامی با تعبیر ویژهای از اسلام گره خورده است که ترور را خویشکاری (وظیفه) داده شده از سوی الله میداند. حکومتهایی که علیه تروریسم اسلامی مبارزه کنند، با بد نامی اینکه مبارز با الله هستند روبرو میشوند. تروریستها خود را آزاد کننده کسانی که زیر فشار و ستم هستند میخوانند و برای عدالت اسلامی میجنگند. حکومتی که علیه تروریست اسلامی گام پیش نهد در دیدگاه هواداران سرکوبگر نامیده میشود. آرمان تروریستهای اسلامی براندازی حکومت با زور نظامی نیست بلکه برانگیختن مسلمانان علیه حکومت است. در ایران تروریستها یک سری از بمبگذاریها و ترور بلندپایگان کشوری و لشکری از سالهای چهل آغاز کردند، هدف آنان این بود که دولت را وادار به واکنش کنند. این واکنشهای را با پروپاگاندای دهان به دهان تروریستها به دیکتاتوری رژیم به مردم فروختند. کنفدراسیون دانشجویان ایرانی در رسانههای خارج از کشور ترورها و بمبگذاریها در ایران را پنهان کرد و واکنش دولت در دستگیری تروریستها را به عنوان دیکتاتوری و ستمکاری حکومت نشان داد. تروریستهای دستگیر شده مبارزان برای آزادی و زندانیهای سیاسی قلمداد شدند. برای بالابردن سمپاتی سیاستمداران و انتکتولها و مردم خارج از کشور شمار دستگیر شدگان رقمی نجومی شد. برای نمونه به جای ۱۰۰۰ تروریست دستگیر شده در رسانههای خارجی از ۱۰۰٬۰۰۰ زندانی سیاسی یاد شد. در خارج از کشور گروههای تاتر بر پا کردند و در آن صحنههای تیرباران بازی کردند و از آن فرتورنگاری نمودند و آن را چون فرتورهای اعدام مبارزان برای آزادی در روزنامه و مجلههای غرب چاپ کردند.
همگام و همزمان با بمبگذاریها و کشتن سران کشور