تفاوت میان نسخه‌های «الگو:نوشتار برگزیده»

از مشروطه
پرش به ناوبری پرش به جستجو
خط ۲: خط ۲:
 
<onlyinclude>
 
<onlyinclude>
 
*
 
*
[[پرونده:RoozParastar5thEsfandRoozSpandarmaz.mp4|thumb|left|220px|روز پرستار ۵ اسفند ماه روز سپندارمذ فرشته نیکی، نیکوکاری، نرم‌خویی، بردباری و فروتنی]]
 
[[پرونده:NursingSchoolAshrafPahlavi.jpg|thumb|left|180px|پرستاران فارغ‌التحصیل از آموزشگاه پرستاری اشرف پهلوی]]
 
[[پرونده:PrincessAshrafPahlaviNursingSchool3.jpg|thumb|left|180px|]]
 
  
'''[[روز پرستار|روز پرستار ۵ اسفند ماه روز سپندارمذ]]''' - در روز ۵ اسفند ماه ۱۳۴۴ در بزرگداشت پرستاران، والاحضرت شاهدخت اشرف پهلوی ریاست عالیه شورای عالی زنان ایران و سازمان شاهنشاهی خدمات اجتماعی پیامی فرستادند و روز پنجم اسفند، روز سپندارمذ فرشته نیکی را روز پرستار خواندند. روز پنجم اسفند را نیاکان ما ایرانیان نژاده "روز سپندارمذ" فرشته نیکی، نیکوکاری، نرمخویی، بردباری و فروتنی می‌دانستند و بدین روی این روز ویژه پرستاران که باید دارای همه این منش‌های والا باشند گردید.
+
[[پرونده:HIM Aryamehr 16th Anniversary Women Rights Day.mp4|thumb|left|220px|سخنرانی شاهنشاه آریامهر در  سالگرد روز تاریخی دادن حقوق برابر سیاسی با مردان به زنان ایران ۸ اسفند ماه ۲۵۳۶ شاهنشاهی]]
 +
'''[[سخنرانی اعلیحضرت محمدرضا شاه پهلوی آریامهر در شانزدهمین سالگرد دادن حقوق سیاسی و اجتماعی برابر با مردان به زنان ایران ۸ اسفند ۲۵۳۶ شاهنشاهی]]'''
  
۵ اسفند ماه ۱۳۴۴ ساعت ۹ و نیم بامداد هیات مدیره انجمن پرستاران و انبوهی از پرستاران پایتخت در آرامگاه اعلیحضرت رضا شاه بزرگ گرد آمدند و تاج گل‌های باشکوهی بر مزار بنیانگزار ایران نوین نهادند. ساعاتی پس از نیم روز « کنگره پرستاران ایران » در باشگاه [[دانشگاه تهران]] بزرگداشت روز پرستار با پیام والاحضرت شاهدخت اشرف پهلوی و با بودن امیرعباس هویدا نخست‌وزیر و پرستاران سراسر کشور گشایش یافت. نخست [[سرود ملی ایران]] نواخته شد و آنگاه پیام والاحضرت اشرف پهلوی پخش شد. والاحضرت شاهدخت اشرف پهلوی فرمودند:
+
می خواهم امروز از همه زن‌های کارگر کشاورز و خانه دار و غیره که اینجا ذکر کردم ابراز امتنان بنمایم. عده کمی بین شما به خاطر دارند که وضع نه فقط زن بلکه وضع زن و مرد و مملکت ایران، قبل از سنه ۱۲۹۹ شمسی چه بود. آنهایی که به یاد دارند می‌دانند که این مملکت به جز اسمی چیزی از آن باقی نمانده بود. مناطق مختلف مملکت در تحت سلطه و استیلای خارجیان متعدد بود. ...در تمام مدت اشغال... خود ستایی نمی‌کنم مسلما عده‌ای بودند که دلشان خون بود، یک عده‌ای بودند که به طور انفرادی با خارجی مبارزه می‌کردند ولی قطعا من بودم که در مقابل خارجی مقاومت کردم.  
::هم میهنان عزیز
 
::یکی از مسایل مهم که امروز مورد توجه جهانیان قرارگرفته، آموزش و پرورش پرستاران است، حرفه مقدس پرستاری در مملکت ما با همه جوانی و تازگی به خوبی ارزش و اهمیت خود را به جامعه شناسانیده است با تاسیس آموزشگاه‌های پرستاری و آموزش فن شریف بیمارداری به دوشیزگان خانواده‌های اصیل ایرانی، پزشکان با خاطری آسوده بیماران خود را به این خدمتگزاران اجتماع می‌سپارند و بیماران نیز به اعتماد این فرشتگان و با اطمینانی بیشتر به موسسات درمانی و بهداشتی قدم می‌گذارند. اینک در مملکت ما نیز مانند سایر ممالک پیشرفته پرستار مظهر وظیفه شناسی و فداکاری است و حرفه پرستاری حرفه‌ای مقدس و افتخارآمیز به شمار می‌آید.
 
::روز پنجم اسفند ماه از زمان نیاکان ما روز « سپندارمذ »  یعنی روز نیکی و نیکوکاری بوده و من این روز را به پیشنهاد پرستاران از شش سال پیش به نام روز پرستار اعلام نمودم.  
 
::دوشیزگان جوانی که به منظور خدمت به جامعه به آموزشگاه‌های پرستاری وارد می‌شوند به وظایف خطیری که به آنان محول می‌گردد به خوبی وقوف دارند، از این رو در بهبود وضع بیماران و رفع آلام دردمندان و بالابردن سطح بهداشت عمومی بیش از پیش کوشا خواهند بود.
 
  
 +
این ننگ زایل شد، نصف مملکت کشور ایران، نصف ملت ایران وارد اجتماع شد. مسئولیت‌ها را قبول کرد، شاید خودش کاری را در این راه انجام نداد ولی شرافتمندانه مسئولیت‌ها را قبول کرد برای اینکه تمام زن‌هایی که ما  در کارهای مسئولیت دار  می‌بینیم آن کارشان را با شرافت و نزاکت و انضباط انجام می‌دهند البته دشمن‌های قسم خورده ایران اتحاد نامقدس سرخ و سیاه، میل دارد که جمعیت مملکت نصف بشود و نصفی که نه فقط به درد نخورد بلکه انگل اجتماع باشد و مادرانی باشند که در روح و فکر فرزندانشون خاک مرده بپاشند.
  
پس از پیام والاحضرت شاهدخت اشرف پهلوی، بانو عاطفه بیژن رییس انجمن پرستاران ایران و دکتر جهانشاه صالح رییس [[دانشگاه تهران]] درباره کنش‌های پرستاری در کشور سخنانی ایراد کردند و سپس کنگره پرستاری کار خود را آغاز نمود. این کنگره به ریاست آذر ریاحی برای پنج روز با بودن نمایندگان پرستاران سراسر کشور برگزار شد. روز پایانی قطعنامه کنگره به چاپ رسید.
+
باز دیدیم که آزادی‌های بیشتر و روز افزونتری که ما دادیم بیش از پیش باز اون اتحاد نامقدس بین سرخ و سیاه چه در داخل ایران و چه در خارج ایران را روشن کرد، ولی ما به سیاست خودمان ادامه می‌دهیم، سیاست حد اکثر آزادی را همین طور ادامه می‌دهیم، برای اینکه ارکان این مملکت بر اساس انقلاب شاه و ملت و رستاخیز ایران طوری قویست که این مظاهر، مظاهر واپسین جان کندن این اتحاد نامقدس نمی‌تواند به ان خللی وارد بیاورد. ایران، انشاالله با پایداری فرد فرد اهالی آن به سوی تمدن بزرگ پیش خواهد رفت.
 +
 
 +
فرصت‌های مدیریت و رهبری و آموزش اداری و کسب مهارت‌های فنی بین زنان باید افزایش یابد تا آنان برای قبول مشاغل بزرگ آماده شوند و به اهمیت نقش فعال و سازنده خود در اجتماع وقوف یابند.
 +
 
 +
به منظور هدایت زنان در جهت مورد نظر، مشارکت سیاسی باید افزایش یابد تا زنان ضمن شرکت در شبکه فعالیت‌های حزبی ، تجارب لازم را کسب نمایند و زمینه‌های نوینی از فعالیت سیاسی را که راه به نقش‌های مدیریت و رهبری دارد تجربه کنند.
 +
 
 +
نقش زن ایرانی در پیروزی و تلاش سازندگی مادی و معنوی ایران فردا طبعا نقشی درجه اول و حیاتی است. کوشش مستمر و مداوم و برنامه ریزی همه جانبه و جامع که پیشرفت و مشارکت کامل زنان را دربرگیرد مورد نیاز است. زن ایرانی باید نیروی سازنده خود را در راه ایفای نقش نوین زن که از ضرورت‌های تمدن بزرگ است  به کار گیرد و رسالت خود را بشناسد.
 +
 
 +
به نام زنان ایرانی امروز را سر آغاز دوران فعالیت‌های نوین دیگری در زندگی زن ایران به شمار می‌آورم و امیدوارم که به هنگام برگزاری کنفرانس بین المللی زنان در سال ۱۹۸۰ میلادی در تهران، کارنامه زن ایرانی حد مطلوبی از فعالیت را که شایسته تداوم نظام شاهنشاهی و انقلاب شاه و ملت است نشان دهد.
  
 
</onlyinclude>
 
</onlyinclude>
  
 
[[رده:مشروطه:صفحه اصلی]]
 
[[رده:مشروطه:صفحه اصلی]]

نسخهٔ ‏۲۷ فوریهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۶:۰۲


سخنرانی شاهنشاه آریامهر در سالگرد روز تاریخی دادن حقوق برابر سیاسی با مردان به زنان ایران ۸ اسفند ماه ۲۵۳۶ شاهنشاهی

سخنرانی اعلیحضرت محمدرضا شاه پهلوی آریامهر در شانزدهمین سالگرد دادن حقوق سیاسی و اجتماعی برابر با مردان به زنان ایران ۸ اسفند ۲۵۳۶ شاهنشاهی

می خواهم امروز از همه زن‌های کارگر کشاورز و خانه دار و غیره که اینجا ذکر کردم ابراز امتنان بنمایم. عده کمی بین شما به خاطر دارند که وضع نه فقط زن بلکه وضع زن و مرد و مملکت ایران، قبل از سنه ۱۲۹۹ شمسی چه بود. آنهایی که به یاد دارند می‌دانند که این مملکت به جز اسمی چیزی از آن باقی نمانده بود. مناطق مختلف مملکت در تحت سلطه و استیلای خارجیان متعدد بود. ...در تمام مدت اشغال... خود ستایی نمی‌کنم مسلما عده‌ای بودند که دلشان خون بود، یک عده‌ای بودند که به طور انفرادی با خارجی مبارزه می‌کردند ولی قطعا من بودم که در مقابل خارجی مقاومت کردم.

این ننگ زایل شد، نصف مملکت کشور ایران، نصف ملت ایران وارد اجتماع شد. مسئولیت‌ها را قبول کرد، شاید خودش کاری را در این راه انجام نداد ولی شرافتمندانه مسئولیت‌ها را قبول کرد برای اینکه تمام زن‌هایی که ما در کارهای مسئولیت دار می‌بینیم آن کارشان را با شرافت و نزاکت و انضباط انجام می‌دهند البته دشمن‌های قسم خورده ایران اتحاد نامقدس سرخ و سیاه، میل دارد که جمعیت مملکت نصف بشود و نصفی که نه فقط به درد نخورد بلکه انگل اجتماع باشد و مادرانی باشند که در روح و فکر فرزندانشون خاک مرده بپاشند.

باز دیدیم که آزادی‌های بیشتر و روز افزونتری که ما دادیم بیش از پیش باز اون اتحاد نامقدس بین سرخ و سیاه چه در داخل ایران و چه در خارج ایران را روشن کرد، ولی ما به سیاست خودمان ادامه می‌دهیم، سیاست حد اکثر آزادی را همین طور ادامه می‌دهیم، برای اینکه ارکان این مملکت بر اساس انقلاب شاه و ملت و رستاخیز ایران طوری قویست که این مظاهر، مظاهر واپسین جان کندن این اتحاد نامقدس نمی‌تواند به ان خللی وارد بیاورد. ایران، انشاالله با پایداری فرد فرد اهالی آن به سوی تمدن بزرگ پیش خواهد رفت.

فرصت‌های مدیریت و رهبری و آموزش اداری و کسب مهارت‌های فنی بین زنان باید افزایش یابد تا آنان برای قبول مشاغل بزرگ آماده شوند و به اهمیت نقش فعال و سازنده خود در اجتماع وقوف یابند.

به منظور هدایت زنان در جهت مورد نظر، مشارکت سیاسی باید افزایش یابد تا زنان ضمن شرکت در شبکه فعالیت‌های حزبی ، تجارب لازم را کسب نمایند و زمینه‌های نوینی از فعالیت سیاسی را که راه به نقش‌های مدیریت و رهبری دارد تجربه کنند.

نقش زن ایرانی در پیروزی و تلاش سازندگی مادی و معنوی ایران فردا طبعا نقشی درجه اول و حیاتی است. کوشش مستمر و مداوم و برنامه ریزی همه جانبه و جامع که پیشرفت و مشارکت کامل زنان را دربرگیرد مورد نیاز است. زن ایرانی باید نیروی سازنده خود را در راه ایفای نقش نوین زن که از ضرورت‌های تمدن بزرگ است به کار گیرد و رسالت خود را بشناسد.

به نام زنان ایرانی امروز را سر آغاز دوران فعالیت‌های نوین دیگری در زندگی زن ایران به شمار می‌آورم و امیدوارم که به هنگام برگزاری کنفرانس بین المللی زنان در سال ۱۹۸۰ میلادی در تهران، کارنامه زن ایرانی حد مطلوبی از فعالیت را که شایسته تداوم نظام شاهنشاهی و انقلاب شاه و ملت است نشان دهد.