دیوان بیدل شیرازی/منــع سجـــده
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بـــزم هشـــیاران | منـــع سجــده از بیدل شیرازی |
مـــرغ دل |
دیوان بیدل شیرازی |
به هر صحیفه که حرفی ز عشق عنوان شد | هـــزار مشــکل اگـــر بیــش بود آســان شد | |
عجـــب مــدار هـمــانا کـــه از محــبت بــود | خلیــــــل آتـش نمـــرودش ار گلســــــتان شد | |
فزون بود غمش از بحر و دل کم از قطره | به حیرتم که چسان قطره را جای عمان شد | |
مگـــر ادیب حـــدیثی ز عشـــق کـــرد بیــان | کـــه پیــــر عقل برش کودک سبق خوان شد | |
به تنگنـــای عــدم خــون غمــش نمی گنجیـــد | فضـــای ســـاحت امکــــانش جــای جولان شد | |
چه باده بود که شیطــان چو ســاغری نوشید | نخســت تا بـــه ابــد مســـت نشـــئه آن شد | |
مگـــو بلیـــس به جـــز خـــواهش خدای گزید | که خـــود ارادۀ حـــق بر خلاف فــرمان شد | |
رضـــای دوســت چـــو در آتش جهنـــم دیــد | عـــذاب عــذب بر او همچـو باغ رضوان شد | |
ز عشـــق غیـــرتش از غیر منـــع سجــده نمود | اگــر چــه رانده شد از در برای جـانان شد | |
ترا کــه نیســت خبـر بیدل از حقیقت حــال | مگیـــر خــرده کـه این یک چـرا نشـد آن شد |
***