دیوان بیدل شیرازی/قرار در کف
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
زلف مشكبوی | قرار در كف از بیدل شیرازی |
نوش بی نیش |
دیوان بیدل شیرازی |
مگرم قرار در كف سر زلف یار گیرد | به جز اين وگر نه مشكل كه دلم قرار گیرد | |
بربود تركی آخر دل من ز كف به دستان | كه هزار همچو دستان به یكی سوار گیرد | |
تنم از غمش چو نال و نكشم ز سینه آهی | كه به خشك نال ترسم كه از آن شرار گیرد | |
سر زلف تابدارش زده حلقه همچو ماری | دل من چو طفل نادان كه به دست مار گیرد | |
تو و وصل حور زاهد من و حسرت نگاری | كه ز خون بی گناهان به كفش نگار گیرد | |
ز دو جزع ناوك افكن ز دو ابروی كمانكش | چو دلم شكار وحشی نه یكی هزار گیرد | |
ز جهان كناره جستم كه تو در كنارم آیی | ولی از بر تو حاشا كه دلم كنار گیرد | |
نه به خویش راه پوید شتری كه در قطار است | كه كشد كسی مر او را كه سر مهار گیرد | |
به كرشمه ای دلم برد و بسی عجب كه هرگز | نشنیده كس عقابی كه مگس شكار گیرد | |
نگذر به خاك بیدل ز پس وفاتش ای جان | كه مبادت آینۀ دل ز غمش غبار گیرد |
***