دیوان شمس/شنو پندی ز من ای یار خوش کیش
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
| ' | دیوان شمس (غزلیات) (شنو پندی ز من ای یار خوش کیش) از مولوی |
' |
شنو پندی ز من ای یار خوش کیش به خون دل برآید کار درویش یقین می‌دان مجیب و مستجابست دعای سوخته درویش دل ریش چو آن سلطان بی‌چون را بدیدی غنی گشتی رهیدی از کم و بیش چو اسماعیل قربان شو در این عشق ولی را بنده شو گر نیستی میش چو پختی در هوای شمس تبریز از این خامان بیهوده میندیش