کتیبه داریوش بزرگ در سوئز

<سنگ‌نوشته‌ها

خدای بزرگ است اهوره مزدا، که آن آسمان را داد، که این زمین را داد، که مردم را داد، که شادی داد مردم را، که داریوش را شاه کرد – که داریوش را شهریاریی فرا بُرد، که بزرگ است، که اسبان خوب داراست، مردان خوب داراست.

منم داریوش، شاه بزرگ، شاه شاهان، شاه کشورهای مردمان گوناگون، شاه در این سرزمین دور و دراز، پور وشتاسپ، هخامنشی.

گوید داریوش شاه: من پارسی ام، از پارس مصر را گرفتم. من فرمودم این آبراه را کندن، از رودی به نام نیل، که در مصر جاری است، به سوی دریایی که از پارس می رود. پس این آبراه کنده شد، چنان که من فرمودم و کشتی ها آمدند از مصر در این آبراه، به سوی پارس، چنان که دلخواهِ من بود.

منبع

ترجمه‌ای زیر نظر بانو بدیع‌الزمان قریب.