کتاب به سوی تمدن بزرگ

از مشروطه
نسخهٔ تاریخ ‏۱۶ سپتامبر ۲۰۱۲، ساعت ۲۳:۴۴ توسط Bellavista (گفتگو | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای جدید حاوی '{{سرصفحه پروژه | عنوان = محمدرضا شاه پهلوی '''[[درگاه:محمدرضا شاه پهلوی#نوشتاره...' ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخه جدیدتر← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
درگاه رضا شاه پهلوی محمدرضا شاه پهلوی

نوشتارها و کتاب‌های محمدرضا شاه پهلوی'

درگاه محمدرضا شاه پهلوی

کتاب به سوی تمدن بزرگ، کتابی است که اعلیحضرت محمدرضا شاه پهلوی شاهنشاه آریامهر در سال ۲۵۳۶ شاهنشاهی نوشتند. این کتاب دربرگیرنده سه بخش و ۲۹۷ رویه به چاپ رسیده است. ویرایش نخستین این کتاب در کتابخانه پهلوی،

بخش اول نگاهی به جهان امروز، مسایل اساسی جهان امروز، بحران آینده و راه آینده می‌پردازد. بخش دوم این کتاب، ایران در عصر انقلاب و ایران امروز را در برمی‌گیرد و به بررسی دست‌آوردهای انقلاب شاه و مردم می پردازد. هم‌چنین به نفت ایران و سیاست مستقل ملی اشاره دارد. بخش سوم آرزوهای شاهنشاه ایران را برای ملت و کشور ایران با پایان برنامه‌های عمرانی و به ویژه برنامه عمرانی ششم که در سال ۲۵۳۷ آغاز شد و تا سال ۲۵۴۱ شاهنشاهی برنامه‌ریزی شد می پردازد که دروزاه‌های تمدن بزرگ به روی تک تک ملت ایران گشوده خواهد شد. ولی در برابر این امیدهای والا، مردم را به خیابان ها کشیدند و به جای رفاهی که زیر پوشش کامل بیمه‌های اجتماعی رفتن ملت ایران برای آنان به ارمغان آورده بود، تیشه به ریشه فرهنگ و اقتصاد و پیشرفت و غیره زدند. شاهنشاه در پایان این کتاب برای مردم ایران پیام دادند:

پیام من به مردم ایران

در فصول گذشته این کتاب، وضع کلی جهان امروز و خطوط اصلی نظام‌های سیاسی و اجتماعی و اقتصادی و فرهنگی ایران عصر انقلاب و دورنمای ایران دوران "تمدن بزرگ" را تشریح کردم. زیرا هم‌چنان که در دیباچه این کتاب تذکر دادم آگاهی کامل بر این مطالب را برای هر فرد ایرانی ضروری می دانم تا بدین ترتیب راه پیشرفت ما به سوی "تمدن بزرگ " با ژرف‌بینی و با همکاری گسترده ملی پیموده شود.

من این راه پر افتخار و شکوه‌آفرین سرنوشت را در برابر ملت خویش گذاشته ام، زیرا آن را تنها راه تامین سرفرازی و نیک بختی این ملت می دانم و چون بدین حقیقت ایمان راسخ دارم، به عنوان شاهنشاه این سرزمین و رهبر سرنوشت ملت ایران و به عنوان پدر و مربی و دوست و خیرخواه یکایک افراد این ملت، ابلاغ آن را وظیفه خویش در ایفای رسالتی می شمارم که از این بابت به عهده دارم.

برای من چه انگیزه ای در این راه بجز عشق به ایران و آرزوی شکوه و سرفرازی آن و تامین خوش بختی و رفاه هر چه بیشتر ملت ایران، می تواند وجود داشته باشد؟ رهبری ملتم در مسیر "تمدن بزرگ" برای من مقام یا اقتدار بیشتری ایجاد نمی کند، زیرا مقام من، مقامی قابل ارتقا نیست. قدرت من نیز، چه از نظر قانونی و چه از لحاظ پیوند