وحشی بافقی (غزلیات)/میان مردمانم خوار کردی عزت من کو

'

وحشی بافقی (غزلیات) (میان مردمانم خوار کردی عزت من کو) از وحشی بافقی

'

میان مردمانم خوار کردی عزت من کو		سگ کوی تو بودم روزگاری حرمت من کو
به سد جان می‌خرم گردی که خیزد از سر راهت		ندارم قدر خاک راه پیشت ، قیمت من کو
به داغم هر زمان دردی فزاید محرم بزمت		کسی کو با تو گوید درد و داغ حسرت من کو
چو خواهد بی‌گناهی را کشد احوال من پرسد		که آن بی‌خانمان پیدا نشد در صحبت من کو
مگو در بزم او دایم به عیش و عشرتی وحشی		کدامین عیش و عشرت ، مردم از غم ، عشرت من کو