وحشی بافقی (غزلیات)/مستحق کشتنم خود قائلم زارم بکش

'

وحشی بافقی (غزلیات) (مستحق کشتنم خود قائلم زارم بکش) از وحشی بافقی

'

مستحق کشتنم خود قائلم زارم بکش		بی گنه می‌کشتیم ، اکنون گنهکارم بکش
تیغ بیرحمی بکش اول زبانم را ببر		پس بیازار و پس از حرمان بسیارم بکش
جرم می‌آید زمن تا عفو می‌آید ز تو		رحم را حدیست ، از حد رفت ، این بارم بکش
وحشیم من کشتن من اینکه رویت بنگرم		روی خود بنما و از شادی دیدارم بکش