وحشی بافقی (غزلیات)/ما گل به پاسبان گلستان گذاشتیم

'

وحشی بافقی (غزلیات) (ما گل به پاسبان گلستان گذاشتیم) از وحشی بافقی

'

ما گل به پاسبان گلستان گذاشتیم		بستان به پرورنده‌ی بستان گذاشتیم
می‌آید از گشودن آن بوی منتی		در بسته باغ خلد به رضوان گذاشتیم
در کار ما مضایقه‌ای داشت ناخدا		کشتی به موج و رخت به توفان گذاشتیم
در خود نیافتیم مدارا به اهرمن		بوسیدن بساط سلیمان گذاشتیم
کردیم پا ز دیده به عزم ره حرم		ره بسته بود خار مغیلان گذاشتیم
ظلمت به پیش چشمه‌ی حیوان تتق کشید		رفتیم و ذوق چشمه حیوان گذاشتیم
وحشی نداشت پای گریز از کمند عشق		او را به بند خانه‌ی حرمان گذاشتیم