هاتف اصفهانی (غزلیات)/گوهرفشان کن آن لب کز شوق جان فشانم

'

هاتف اصفهانی (غزلیات) (گوهرفشان کن آن لب کز شوق جان فشانم) از هاتف اصفهانی

'

گوهرفشان کن آن لب کز شوق جان فشانم جان پیش آن دو لعل گوهرفشان فشانم گر بی توام به دامن نقد دو کون ریزند دامان بی‌نیازی بر این و آن فشانم خالی نگرددم دل کز بیم او ز دیده اشکی اگر فشانم باید نهان فشانم آیا بود که روزی فارغ ز محنت دام گرد غریبی از بال در آشیان فشانم سرو روان من کو هاتف که بر سر من چون پا نهد به پایش نقد روان فشانم