هاتف اصفهانی (غزلیات)/از دل رودم یاد تو بیرون نه و هرگز

'

هاتف اصفهانی (غزلیات) (از دل رودم یاد تو بیرون نه و هرگز) از هاتف اصفهانی

'

از دل رودم یاد تو بیرون نه و هرگز لیلی رود از خاطر مجنون نه و هرگز با اهل وفا و هنر افزون شود و کم مهر تو و بی‌مهری گردون نه و هرگز از سرو و صنوبر بگذر سدره و طوبی مانند به آن قامت موزون نه و هرگز خون ریختیم ناحق و پرسی که مبادا دامان تو گیرند به این خون نه و هرگز در عشق بود غمزده‌ی بیش ز هاتف در حسن نگاری ز تو افزون نه و هرگز