ناصر خسرو (قصاید)/آمد بهار و نوبت صحرا شد
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | ناصر خسرو (قصاید) (آمد بهار و نوبت صحرا شد) از ناصر خسرو |
' |
آمد بهار و نوبت صحرا شد | وین سال خورده گیتی برنا شد | |
آب چو نیل برکهش میگون شد | صحرای سیمگونش خضرا شد | |
وان باد چون درفش دی و بهمن | خوش چون بخار عود مطرا شد | |
بیچاره مشک بید شده عریان | با گوشوار و قرطهی دیبا شد | |
رخسار دشتها همه تازه شد | چشم شکوفهها همه بینا شد | |
بینا و زنده گشت زمین زیرا | باد صبا فسون مسیحا شد | |
بستان ز نو شکوفه چوگردون شد | تا نسترن به سان ثریا شد | |
گر نیست ابر معجزهی یوسف | صحرا چرا چو روی زلیخا شد | |
بشکفت لاله چون رخ معشوقان | نرگس به سان دیدهی شیدا شد | |
از برف نو بنفشه گر ایمن گشت | ایدون چرا چو جامهی ترسا شد | |
تیره شد آب و گشت هوا روشن | شد گنگ زاغ و بلبل گویا شد | |
بستان بهشتوار شد و لاله | رخشان به سان عارض حورا شد | |
چون هندوان به پیش گل و بلبل | زاغ سیاه بنده و مولا شد | |
وان گلبن چو گنبد سیمینش | آراسته چو قبهی مینا شد | |
چون عمروعاص پیش علی دی مه | پیش بهار عاجر و رسوا شد | |
معزول گشت زاغ چنین زیرا | چون دشمن نبیرهی زهرا شد | |
کفر و نفاق از وی چو عباسی | بر جامهی سیاهش پیدا شد | |
خورشید فاطمی شد و باقوت | برگشت و از نشیب به بالا شد | |
تا نور او چو خنجر حیدر شد | گلبن قوی چو دلدل شهبا شد | |
خورشید چون به معدن عدل آمد | با فصل زمهریر معادا شد | |
افزون گرفت روز چو دین و شب | ناقص چو کفر و تیره چو سودا شد | |
اهل نفاق گشت شب تیره | رخشنده روز از اهل تولا شد | |
گیتی به سان خاطر بیغفلت | پرنور و نفع و خیر ازیرا شد | |
چون بود تیره همچو دل جاهل | واکنون چرا چوخاطر دانا شد؟ | |
زیرا که سید همه سیاره | اندر حمل به عدل توانا شد | |
عدل است اصل خیر که نوشروان | اندر جهان به عدل مسما شد | |
بنگر کز اعتدال چو سر برزد | با خور چه چند چیز هویدا شد | |
بنگر که این غریژن پوسیده | یاقوت سرخ و عنبر سارا شد | |
علم است و عدل نیکی و رسته گشت | آنکو بدین دو معنی گویا شد | |
داد خرد بده که جهان ایدون | از بهر عقل و عدل مهیا شد | |
زیبا به علم شو که نه زیباست | آن کس که او به دنیا زیبا شد | |
او را مجوی و علم طلب زیرا | بس کس که او فریفته به آوا شد | |
غره مشو بدان که کسی گوید | بهمان فقیه بلخ و بخارا شد | |
زیرا که علم دینی پنهان شد | چون کار دین و علم به غوغا شد | |
مپذیر قول جاهل تقلیدی | گرچه بهنام شهرهی دنیا شد | |
چون و چرا بجوی که بر جاهل | گیتی چو حلقه تنگ از اینجا شد | |
با خصم گوی علم که بیخصمی | علمی نه پاک شد نه مصفا شد | |
زیرا که سرخ روی برون آمد | هر کو به پیش حاکم تنها شد | |
خوی مهان بگیر و تواضع کن | آن را که او به دانش والا شد | |
کز قعر چاه تا به کران رایش | ایدون به چرخ بر به مدارا شد | |
خاک سیه بهطاعت خرمابن | بنگر چگونه خوش خوش خرما شد | |
دانش گزین و صبر طلب زیرا | دارا به صبر و دانش دارا شد | |
خوی کرام گیر که حری را | خوی کریم مقطع و مبدا شد |