مسعود سعد سلمان (قصاید)/چو عزم کاری کردم مرا که دارد باز؟
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | مسعود سعد سلمان (قصاید) (چو عزم کاری کردم مرا که دارد باز؟) از مسعود سعد سلمان |
' |
چو عزم کاری کردم مرا که دارد باز؟ | رسد به فرجام آن کار کش کنم آغاز | |
شبی که آز برآرد کنم به همت روز | دری که چرخ ببندد کنم به دانش باز | |
اگر بتازم گیتی نگویدم که بدار | وگر بدارم، گردون نگویدم که بتاز | |
نه خیره گردد چشم من از شب تاری | نه سست گردد پای من از طریق دراز | |
به هیچ حالی هرگز دو تا نشد پشتم | مگر به بارگه شهریار و وقت نماز | |
چو در و گوهر در سنگ و در صدف دایم | ز طبع و خاطر در نظم و نثر دارم آز | |
ز بیتمیزی این خلق هرچه بندیشم | چو بیزبانان با کس همی نگویم راز | |
نمیگذارد خسرو ز پیش خویش مرا | که در هوای خراسان یکی کنم پرواز | |
اگرچه از پی عز است پای باز به بند | چو نام بند است آن عز همی نخواهد باز | |
تنا بکش همه رنج و مجوی آسانی | که کار گیتی بیرنج مینگیرد ساز | |
فزونت رنج رسد چون به برتری کوشی | که ماندهتر شوی آنگه که برشوی به فراز |