تفاوت میان نسخههای «فخرالدین عراقی (غزلیات)/باز مرا در غمت واقعه جانی است»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(ورود خودکار مقاله) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|باز مرا در غمت واقعه جانی است|در دل زارم نگر، تا به چه حیرانی است}} | {{ب|باز مرا در غمت واقعه جانی است|در دل زارم نگر، تا به چه حیرانی است}} | ||
{{ب|دل که ز جان سیر گشت خون جگر میخورد|بر سر خوان غمت باز به مهمانی است}} | {{ب|دل که ز جان سیر گشت خون جگر میخورد|بر سر خوان غمت باز به مهمانی است}} |
نسخهٔ کنونی تا ۱ آوریل ۲۰۱۲، ساعت ۱۷:۲۴
' | فخرالدین عراقی (غزلیات) (باز مرا در غمت واقعه جانی است) از فخرالدین عراقی |
' |
باز مرا در غمت واقعه جانی است | در دل زارم نگر، تا به چه حیرانی است | |
دل که ز جان سیر گشت خون جگر میخورد | بر سر خوان غمت باز به مهمانی است | |
چون دل تنگم نشد شاد به تو یک زمان | باز گذارش به غم، کوبه غم ارزانی است | |
تا سر زلفین تو کرد پریشان دلم | هیچ نگویی بدو کین چه پریشانی است؟ | |
از دل من خون چکید بر جگرم نم نماند | تا ز غمت دیدهام در گهر افشانی است | |
آه! که در طالعم باز پراکندگی است | بخت بد آخر بگو کین چه پریشانی است | |
رفت که بودی مرا کار به سامان، دریغ! | نوبت کارم کنون بی سر و سامانی است | |
صبح وصالم بماند در پس کوه فراق | روز امیدم چو شب تیره و ظلمانی است | |
وصل چو تو پادشه کی به گدایی رسد؟ | جستن وصلت مرا مایهی نادانی است | |
خیز، دلا، وصل جو، ترک عراقی بگو | دوست مدارش، که او دشمن پنهانی است |