تفاوت میان نسخههای «صائب تبریزی (غزلیات)/بهار گشت، ز خود عارفانه بیرون آی»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (clean up using AWB) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|بهار گشت، ز خود عارفانه بیرون آی|اگر ز خود نتوانی، ز خانه بیرون آی}} | {{ب|بهار گشت، ز خود عارفانه بیرون آی|اگر ز خود نتوانی، ز خانه بیرون آی}} | ||
{{ب|بود رفیق سبکروح تازیانهی شوق|نگشته است صبا تا روانه بیرون آی}} | {{ب|بود رفیق سبکروح تازیانهی شوق|نگشته است صبا تا روانه بیرون آی}} |
نسخهٔ کنونی تا ۸ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۶:۲۶
' | صائب تبریزی (غزلیات) (بهار گشت، ز خود عارفانه بیرون آی) از صائب تبریزی |
' |
بهار گشت، ز خود عارفانه بیرون آی | اگر ز خود نتوانی، ز خانه بیرون آی | |
بود رفیق سبکروح تازیانهی شوق | نگشته است صبا تا روانه بیرون آی | |
اگر به کاهلی طبع برنمیآیی | ز خود به زور شراب شبانه بیرون آی | |
براق جاذبهی نوبهار آماده است | همین تو سعی کن از آستانه بیرون آی | |
ز سنگ لاله برآمد، ز خاک سبزه دمید | چه میشود، تو هم از کنج خانه بیرون آی | |
کنون که کشتی می راست بادبان از ابر | سبک ز بحر غم بیکرانه بیرون آی | |
درید غنچهی مستور پیرهن تا ناف | تو هم ز خرقهی خود صوفیانه بیرون آی | |
ازین قلمرو کثرت، که خاک بر سر آن! | به ذوق صحبت یار یگانه بیرون آی | |
ترا میان طلبی از کنار دارد دور | کنار اگر طلبی، از میانه بیرون آی | |
حجاب چهرهی جان است زلف طول امل | ازین قلمرو ظلمت چو شانه بیرون آی | |
ز خاک، یک سرو گردن، به ذوق تیر قضا | اگر ز اهل دلی، چون نشانه بیرون آی | |
کمند عالم بالاست مصرع صائب | به این کمند ز قید زمانه بیرون آی |