سپهبد علی رزم‌آرا
سپهبد حاجی‌علی رزم آرا در سال ۱۳۲۰ خورشیدی در تهران زاده شد. وی دبستان را در دبستان آلیانس گذرانید و سپس به دبیرستان دارالفنون وارد شد. در سال ۱۲۹۷ رزم‌آرای هفده ساله به مدرسه نظام راه پیدا کرد و پس از دو سال با درجه ستوان دومی به ارتش شاهنشاهی ایران پیوست. در سال ۱۳۰۲ وزارت جنگ شماری از افسران جوان را برای فراگرفتن فنون نظامی به فرانسه به دانشکده سن‌سیر فرستاد. رزم‌آرا رسته پیاده نظام را گذراند و به ایران بازگشت. در سال ۱۳۰۶ با درجه سرگردی به فرماندهی فوج مستقل کرمانشاه گمارده شد. رزم‌آرا در ماموریت‌های جنگی با رشادت‌هایی که نشان داد همواره مورد تشویق فرماندهان قرارگرفت و ۱۳۰۸ به درجه سرهنگ دومی رسید. ۱۳۱۱ همزمان با فرماندهی فوج کرمانشاه، معاونت فرماندهی تیپ لرستان نیز به وی واگذار شد. ۱۳۱۲ با دریافت درجه سرهنگی پیروز به سرکوب شورشیان لرستان شد.
در سال ۱۳۱۴ رزم‌آرا درخواست کرد که به تهران جابجا شود که پذیرفته شد و اداره جغرافیایی ارتش به او سپرده شد. در سال ۱۳۱۸ پس از ۱۹ سال خدمت در ارتش شاهنشاهی، رزم‌آرا به درجه سرتیپی رسید و عضو شورای عالی نظام شد و در همین سال نیز سرپرست واحدهای درسی دانشگاه جنگ شد و تاکتیک و نقشه‌خوانی را به افسران می‌آموخت.
در شهریور ۱۳۲۰ که ایران به اشغال ارتش بریتانیا و شوروری و پس از کناره‌گیری رضا شاه بزرگ از سلطنت در ارتش تعییرات بسیاری پیش‌آمد. سرتیپ رزم‌آرا در سال ۱۳۲۲ به ریاست ستاد ارتش برگزیده شد. در سال ۱۳۲۳ سال‌های بحران کشور در اشغال ارتش‌های بیگانه رزم‌آرا به درجه سرلشکری رسید و دوباره به ریاست ستاد ارتش برگزیده شد. در جریان بخران‌هایی که درکشور به وسیله وابستگان به شوروی بعنی حزب توده در ایران بوجود آورد و جنبش‌های جدایی‌خواهانه‌ای را که استالین در ایران به راه انداخته بود، در کنار شاهنشاه با همه این دسیسه‌ها و دشواری‌ها جنگید.
رزم‌آرا در مجلس شانزدهم به نخست‌وزیری رسید و دنباله گفتگوهای ساعد نخست‌وزیر پیشین با شرکت ملی نفت انگلیس و ایران را گرفت تا درآمد بیشتری از نفت برای اجرای برنامه عمرانی اول بدست آید.