سنایی غزنوی (غزلیات)/از فلک در تاب بودم دی و دوش

'

سنایی غزنوی (غزلیات) (از فلک در تاب بودم دی و دوش) از سنایی غزنوی

'

از فلک در تاب بودم دی و دوش		وز غمت بی تاب بودم دی و دوش
با لب خشک از سرشک دیدگان		در میان آب بودم دی و دوش
گاه می‌خوردم گه از بحر دعا		روی در محراب بودم دی و دوش
بی رخ تو در میان بحر آب		با نبید ناب بودم دی و دوش
از کمال هجر در صحرای درد		تیر در پرتاب بودم دی و دوش
صحبت دیدار تو جستم همی		گر چه با اصحاب بودم دی و دوش
بی تو لرزان و طپان بر روی خاک		راست چون سیماب بودم دی و دوش