سنایی غزنوی (غزلیات)/آن دلبر عیار من ار یار منستی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | سنایی غزنوی (غزلیات) (آن دلبر عیار من ار یار منستی) از سنایی غزنوی |
' |
آن دلبر عیار من ار یار منستی | کوس «لمن الملک» زدن کار منستی | |
گر هیچ کلاهی نهدم از سر تشریف | سیاره کنون ریشهی دستار منستی | |
بر افسر شاهان جهانم بودی فخر | کر پاردم مرکبش افسار منستی | |
ور گل دهدی چشم مر از آن رخ چون باغ | صحرای فلک جمله سمن زار منستی | |
گرهیچ عزیز دهدم از پس خواری | بالله همه گلهای جهان خار منستی | |
جوزای کمرکش کشدی غاشیهی من | گر حشمت او همره زنار منستی | |
ور کژدم زلفش گزدی مر جگرم را | هر چیز که آن مال جهان مار منستی | |
هر روز دلی نو دهدم از دو لب خویش | گر دیدهی شوخش نه جگر خوار منستی | |
یاری که نسوزد نه بسازد ز لب او | شایستی اگر در دل بیمار منستی | |
گر هیچ قبولم کندی سایهی آن در | خورشید کنون سایهی دیوار منستی | |
گر لطف لبش نیستی از قهر دو زلفش | هر چوب که افراختهتر دار منستی | |
گویند که جز هیچ کسان را نخرد یار | من هیچکسم کاش خریدار منستی | |
ور داغ سنایی ننهادی صفت او | کی خلق چنین سغبهی گفتار منستی |