دیوان شمس/گر یار لطیف و باوفایی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (گر یار لطیف و باوفایی) از مولوی |
' |
گر یار لطیف و باوفایی | ور از دل و جان از آن مایی | |
خواهم که در این میان درآیی | ای ماه بگو که کی برآیی | |
چون صورت جان لطیف کاری | از حلقه چرا تو برکناری | |
وز یارک خود دریغ داری | ای ماه بگو که کی برآیی | |
برخیز که ما و تو چو جانیم | وز رازک همدگر بدانیم | |
آخر نه من و تو یارکانیم | ای ماه بگو که کی برآیی | |
دریاب که بر در خداییم | آخر بنگر که ما کجاییم | |
تا رقص کنان ز در درآییم | ای ماه بگو که کی برآیی | |
ای جان و جهان چرا چنینی | چون یارک خویش را نبینی | |
در گوشه روی ترش نشینی | ای ماه بگو که کی برآیی | |
چونی تو و آن دل لطیفت | و آن صورت و قامت ظریفت | |
خواهم که شوم شبی حریفت | ای ماه بگو که کی برآیی | |
در جمله عالم الهی | وز دامن ماه تا به ماهی | |
آن شد که تو گویی و بخواهی | ای ماه بگو که کی برآیی |