دیوان شمس/چرا شاید چو ما شه زادگانیم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (چرا شاید چو ما شه زادگانیم) از مولوی |
' |
چرا شاید چو ما شه زادگانیم | که جز صورت ز یک دیگر ندانیم | |
چو مرغ خانه تا کی دانه چینیم | چه شد دریا چو ما مرغابیانیم | |
برو ای مرغ خانه تو چه دانی | که ما مرغان در آن دریا چه سانیم | |
مزن بر عاشقان عشق تشنیع | تو را چه کاین چنینیم و چنانیم | |
چنینیم و چنان و هر چه هستیم | اسیر دام عشق بیامانیم | |
چرا از جهل بر ما می دوانی | نه گردون را چنین ما می دوانیم | |
عجب نبود اگر ما را بخایند | که آتش دیده و پخته چو نانیم | |
وگر چون گرگ ما را می درانند | چه چاره چون به حکم آن شبانیم | |
چو چرخ اندر زبانها اوفتادیم | چو چرخ بیگناه و بیزبانیم | |
حریف کهرباییم ار چو کاهیم | نه در زندان چو کاه کاهدانیم | |
نتاند باد کاه ما ربودن | که ما زان کهربا اندر امانیم | |
تو را باد و دم شهوت رباید | نه ما که کهربای عقل و جانیم | |
خمش کن کاه و کوه و کهربا چیست | که آنچ از فهم بیرون است آنیم |