دیوان شمس/می تلخی که تلخیها بدو گردد همه شیرین
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (می تلخی که تلخیها بدو گردد همه شیرین) از مولوی |
' |
می تلخی که تلخیها بدو گردد همه شیرین | بت چینی که نگذارد که افتد بر رخ ما چین | |
میش هر دم همیگوید که آب خضر را درکش | رخش هر لحظه میگوید که گلزار مخلد بین | |
زبان چرب او کرد درختانی پر از زیتون | لب شیرین او خواند به افسون سوره والتین | |
ایا من عشق خدیه یذیب الف حور العین | هواه کاشف البلوی کعسق او یاسین | |
شعاع وجهه یعلو علی شمس الضحی نورا | کمال ساده الوافی یفوق الطور فی المتکین | |
فکم من عاشق اردی مقال الحب زر غبا | و کم من میت احیا محیاه کیوم الدین | |
همیگوید مگو چیزی وگر نی هست تمییزی | که زنده کردمی هر دم هزاران مرده زین تلقین | |
سکوتی عند احرار غدا کشاف اسرار | وراء الحرف معلوم بیان النور فی التعیین | |
چو میگوید بگو حاجت دهد گوشی بدین امت | که او ناگفته دریابد چو گوش غیب گو آمین | |
سکتنا یا صبا نجد فبلغ انت ما تدری | و ترجم ما کتمناه لاهل الحی حتی حین |