دیوان شمس/ما عاشق و سرگشته و شیدای دمشقیم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (ما عاشق و سرگشته و شیدای دمشقیم) از مولوی |
' |
ما عاشق و سرگشته و شیدای دمشقیم | جان داده و دل بسته سودای دمشقیم | |
زان صبح سعادت که بتابید از آن سو | هر شام و سحر مست سحرهای دمشقیم | |
بر باب بریدیم که از یار بریدیم | زان جامع عشاق به خضرای دمشقیم | |
از چشمه بونواس مگر آب نخوردی | ما عاشق آن ساعد سقای دمشقیم | |
بر مصحف عثمان بنهم دست به سوگند | کز لولوی آن دلبر لالای دمشقیم | |
از باب فرج دوری و از باب فرادیس | کی داند کاندر چه تماشای دمشقیم | |
بر ربوه برآییم چو در مهد مسیحیم | چون راهب سرمست ز حمرای دمشقیم | |
در نیرب شاهانه بدیدیم درختی | در سایه آن شسته و دروای دمشقیم | |
اخضر شده میدان و بغلطیم چو گویی | از زلف چو چوگان که به صحرای دمشقیم | |
کی بیمزه مانیم چو در مزه درآییم | دروازه شرقی سویدای دمشقیم | |
اندر جبل صالح کانی است ز گوهر | زان گوهر ما غرقه دریای دمشقیم | |
چون جنت دنیاست دمشق از پی دیدار | ما منتظر رأیت حسنای دمشقیم | |
از روم بتازیم سوم بار سوی شام | کز طره چون شام مطرای دمشقیم | |
مخدومی شمس الحق تبریز گر آن جاست | مولای دمشقیم و چه مولای دمشقیم |