دیوان شمس/ما آب دریم ما چه دانیم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (ما آب دریم ما چه دانیم) از مولوی |
' |
ما آب دریم ما چه دانیم | چه شور و شریم ما چه دانیم | |
هر دم ز شراب بینشانی | خود مستتریم ما چه دانیم | |
تا گوهر حسن تو بدیدیم | رخ همچو زریم ما چه دانیم | |
تا عشق تو پای ما گرفتهست | بیپا و سریم ما چه دانیم | |
خشک و تر ما همه تویی تو | خوش خشک و تریم ما چه دانیم | |
سرحلقه زلف تو گرفتیم | خوش می شمریم ما چه دانیم | |
گر زیر و زبر شود دو عالم | زیر و زبریم ما چه دانیم | |
گر سبزه و باغ خشک گردد | ما از تو چریم ما چه دانیم | |
گلزار اگر همه بریزد | گل از تو بریم ما چه دانیم | |
گر چرخ هزار مه نماید | در تو نگریم ما چه دانیم | |
گر زانک شکر جهان بگیرد | ما باده خوریم ما چه دانیم | |
شمس تبریز ز آفتابت | همچون قمریم ما چه دانیم |