دیوان شمس/ساقی جان فزای من بهر خدا ز کوثری
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (ساقی جان فزای من بهر خدا ز کوثری) از مولوی |
' |
ساقی جان فزای من بهر خدا ز کوثری | در سر مست من فکن جام شراب احمری | |
بحر کرم تویی مرا از کف خود بده نوا | باغ ارم تویی مها بر بر من بزن بری | |
ای به زمین ز آسمان آمده چون فرشتهای | وی ز خطاب اشربوا مغز مرا پیمبری | |
بزم درآ و می بده رسم بهار نو بنه | ای رخ تو چو گلشنی وی قد تو صنوبری | |
گر چه به بتکده دلم هر نفسی است صورتی | نیست و نباشد و نبد چون رخ تو مصوری | |
می چو دود بر این سرم بسکلد از تو لنگرم | چهره زرد چون زرم سرخ شود چو آذری | |
بحر کرم چه کم شود گر بخورند جرعهای | فضل خدا چه کم شود گر برسد به کافری | |
این دل بیقرار را از قدحی قرار ده | وین صدف وجود را بخش صفای گوهری | |
یا برهان ز فکرتم یا برسان به فطرتم | یا به تراش نردبان باز کن از فلک دری |