دیوان شمس/دیده حاصل کن دلا آنگه ببین تبریز را
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (دیده حاصل کن دلا آنگه ببین تبریز را) از مولوی |
' |
دیده حاصل کن دلا آنگه ببین تبریز را | بی بصیرت کی توان دیدن چنین تبریز را | |
هر چه بر افلاک روحانیست از بهر شرف | مینهد بر خاک پنهانی جبین تبریز را | |
پا نهادی بر فلک از کبر و نخوت بیدرنگ | گر به چشم سر بدیدستی زمین تبریز را | |
روح حیوانی تو را و عقل شب کوری دگر | با همین دیده دلا بینی همین تبریز را | |
تو اگر اوصاف خواهی هست فردوس برین | از صفا و نور سر بنده کمین تبریز را | |
نفس تو عجل سمین و تو مثال سامری | چون شناسد دیده عجل سمین تبریز را | |
همچو دریاییست تبریز از جواهر و ز درر | چشم درناید دو صد در ثمین تبریز را | |
گر بدان افلاک کاین افلاک گردانست از آن | وافروشی هست بر جانت غبین تبریز را | |
گر نه جسمستی تو را من گفتمی بهر مثال | جوهرین یا از زمرد یا زرین تبریز را | |
چون همه روحانیون روح قدسی عاجزند | چون بدانی تو بدین رای رزین تبریز را | |
چون درختی را نبینی مرغ کی بینی برو | پس چه گویم با تو جان جان این تبریز را |