دیوان شمس/در هوایت بیقرارم روز و شب
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (در هوایت بیقرارم روز و شب) از مولوی |
' |
در هوایت بیقرارم روز و شب | سر ز پایت برندارم روز و شب | |
روز و شب را همچو خود مجنون کنم | روز و شب را کی گذارم روز و شب | |
جان و دل از عاشقان میخواستند | جان و دل را میسپارم روز و شب | |
تا نیابم آن چه در مغز منست | یک زمانی سر نخارم روز و شب | |
تا که عشقت مطربی آغاز کرد | گاه چنگم گاه تارم روز و شب | |
میزنی تو زخمه و بر میرود | تا به گردون زیر و زارم روز و شب | |
ساقیی کردی بشر را چل صبوح | زان خمیر اندر خمارم روز و شب | |
ای مهار عاشقان در دست تو | در میان این قطارم روز و شب | |
میکشم مستانه بارت بیخبر | همچو اشتر زیر بارم روز و شب | |
تا بنگشایی به قندت روزهام | تا قیامت روزه دارم روز و شب | |
چون ز خوان فضل روزه بشکنم | عید باشد روزگارم روز و شب | |
جان روز و جان شب ای جان تو | انتظارم انتظارم روز و شب | |
تا به سالی نیستم موقوف عید | با مه تو عیدوارم روز و شب | |
زان شبی که وعده کردی روز وصل | روز و شب را میشمارم روز و شب | |
بس که کشت مهر جانم تشنه است | ز ابر دیده اشکبارم روز و شب |