دیوان شمس/جانا تویی کلیم و منم چون عصای تو
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (جانا تویی کلیم و منم چون عصای تو) از مولوی |
' |
جانا تویی کلیم و منم چون عصای تو | گه تکیه گاه خلقم و گه اژدهای تو | |
در دست فضل و رحمت تو یارم و عصا | ماری شوم چو افکندم اصطفای تو | |
ای باقی و بقای تو بیروز و روزگار | شد روز و روزگار من اندر وفای تو | |
صد روز و روزگار دگر گر دهی مرا | بادا فدای عشق و فریب و ولای تو | |
دل چشم گشت جمله چو چشمم به دل بگفت | بیکام و بیزبان عجب وصفهای تو | |
زان دم که از تو چشم خبر برد سوی دل | دل میکند دعای دو چشم و دعای تو | |
میگردد آسمان همه شب با دو صد چراغ | در جست و جوی چشم خوش دلربای تو | |
گر کاسه بینوا شد ور کیسه لاغری | صد جان و دل فزود رخ جان فزای تو | |
گر خانه و دکان ز هوای تو شد خراب | درتافت لاجرم به خرابم ضیای تو | |
ای جان اگر رضای تو غم خوردن دل است | صد دل به غم سپارم بهر رضای تو | |
از زخم هاون غم خود خوش مرا بکوب | زین کوفتن رسد به نظر توتیای تو | |
جان چیست نیم برگ ز گلزار حسن تو | دل چیست یک شکوفه ز برگ و نوای تو | |
خامش کنم اگر چه که گوینده من نیم | گفت آن توست و گفتن خلقان صدای تو |