دیوان شمس/تا عشق تو سوخت همچو عودم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (تا عشق تو سوخت همچو عودم) از مولوی |
' |
تا عشق تو سوخت همچو عودم | یک عقده نماند از وجودم | |
گه باروی چرخ رخنه کردم | گه سکه آفتاب سودم | |
چون مه پی آفتاب رفتم | گه کاهیدم گهی فزودم | |
از تو دل من نمیشکیبد | صد بار منش بیازمودم | |
این بخشش توست زور من نیست | گر حلقه سیم درربودم | |
گر دشمن چاشتم خفاشم | ور منکر احمدم جهودم | |
تفهیم تو تیز کرد گوشم | کان راز شریف را شنودم | |
سیل آمد و برد خفتگان را | من تشنه بدم نمیغنودم | |
صیقل گر سینه امر کن بود | گر من ز کسل نمیزدودم | |
توفیر شد از مکارم تو | هر تقصیری که من نمودم | |
من جود چرا کنم به جلدی | کز جود تو مو به موی جودم | |
از عشق تو بر فراز عرشم | گر بالایم وگر فرودم | |
از فضل تو است اگر ضحوکم | از رشک تو است اگر حسودم | |
بس کردم ذکر شمس تبریز | ای عالم سر تار و پودم |