دیوان شمس/الیوم من الوصل نسیم و سعود
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (الیوم من الوصل نسیم و سعود) از مولوی |
' |
الیوم من الوصل نسیم و سعود | الیوم اری الحب علی العهد فعودوا | |
رفتهست رقیب و بر آن یار نبود او | بیزحمت دشمن دم عشاق شنود او | |
یا قلب ابشرک به وصل و رحیق | ما فاتک من دهرک الیوم یعود | |
شکر است عدو رفته و ما همدم جامیم | ما سرخ و سپید از طرب و کور و کبود او | |
یا حب حنا نیک تجلیت بوصل | الروح فدا روحک بالروح تجود | |
ما را که برای دل حساد جفا گفت | امروز چو خلوت شد ما را بستود او | |
هذا قمر قد غلب الشمس بنور | من طالعه الیوم علی الشمس یسود | |
امروز نقاب از رخ خود ماه برانداخت | بر طلعت خورشید و مه و زهره فزود او | |
ما اکثر ما قد خفض العیش به هجر | للعیش من الیوم نهوض و صعود | |
پیوسته ز خورشید ستاند مه نو نور | این مه که به خورشید دهد نور چه بود او | |
یا قلب تمتع و طب ان شکورا | الحب شفیق لک و الله ودود | |
این دم سپه عشق چه خوش دست گشادند | چون یک گره از طره پربند گشود او | |
الحب الی المجلس والله سقانا | و السکر من القهوه کالدهر ولود | |
آن غم که ز عشاق بسی گرد برآورد | بیرون ز در است این دم و از بام فرود او | |
الیوم من العیش لقاء و شفا | الیوم من السکر رکوع و سجود | |
آن ساغر لاغرشده را داروی دل ده | دیر است که محروم شد از ذوق وجود او | |
یا قوم الی العشق انیبوا و اجیبوا | لما کتب الله علی العشق خلود | |
امروز صلا میزند این خفته دلان را | آن عشق سماوی که نخفت و نغنود او | |
العشق من الکون حیات و لباب | و العیش سوی العشق قشور و جلود | |
هر دوست که از عشق به دنیات کشاند | خود دشمن تو او است یقین دان و حسود او | |
لا تنطق فی العشق و یکفیک انین | فالمخلص للعاشق صبر و جحود | |
بس کن تو مگو هیچ که تا اشک بگوید | دل خود چو بسوزد بدهد بوی چو عود او |