خواجوی کرمانی (غزلیات)/برگیر دل ز ملک جهان و جهان بگیر
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | خواجوی کرمانی (غزلیات) (برگیر دل ز ملک جهان و جهان بگیر) از خواجوی کرمانی |
' |
برگیر دل ز ملک جهان و جهان بگیر | و آرام دل ز جان طلب و ترک جان بگیر | |
چون ما بترک گلشن و بستان گرفتهایم | گو باغبان بیا ودر بوستان بگیر | |
پیر مغان گرت بخرابات ره دهد | قربان او ز جان شو و کیش مغان بگیر | |
از عقل پیر درگذر و جام می بخواه | وانگه بیا و دامن بخت جوان بگیر | |
اکنون که در چمن گل سوری عروس گشت | از دست گلرخان می چون ارغوان بگیر | |
گر وعدهات بملکت نوشیروان دهند | بگذر ز وعده و می نوشین روان بگیر | |
یا چون میان یار ز هستی کنار کن | یا ترک آن پریرخ لاغر میان بگیر | |
ای ساربان چو طاقت ره رفتنم نماند | چون اشک من بیا و ره کاروان بگیر | |
خواجو اگر چنانکه جهانگیریت هواست | برگیر دل ز ملک جهان و جهان بگیر |