حافظ (غزلیات)/یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

'

حافظ (غزلیات) (یا رب سببی ساز که یارم به سلامت) از حافظ

'

یا رب سببی ساز که یارم به سلامت		بازآید و برهاندم از بند ملامت
خاک ره آن یار سفرکرده بیارید		تا چشم جهان بین کنمش جای اقامت
فریاد که از شش جهتم راه ببستند		آن خال و خط و زلف و رخ و عارض و قامت
امروز که در دست توام مرحمتی کن		فردا که شوم خاک چه سود اشک ندامت؟
ای آن که به تقریر و بیان دم زنی از عشق		ما با تو نداریم سخن خیر و سلامت
درویش! مکن ناله ز شمشیر اَحِبّا		کاین طایفه از کشته ستانند غرامت!
در خرقه زن آتش، که خمِ ابرویِ ساقی		بر می‌شکند گوشه‌ی محرابِ امامت
حاشا که من از جور و جفای تو بنالم!		بیداد لطیفان همه لطف است و کرامت
کوته نکند بحث سر زلف تو حافظ		پیوسته شد این سلسله تا روز قیامت