تفاوت میان نسخه‌های «حافظ (غزلیات)/به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (clean up using AWB) |
|||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
| + | {{شعر}} | ||
{{ب|به دام زلف تو، دل مبتلای خویشتن است|بکُش به غمزه که اینش سزای خویشتن است}} | {{ب|به دام زلف تو، دل مبتلای خویشتن است|بکُش به غمزه که اینش سزای خویشتن است}} | ||
{{ب|گرت ز دست برآید مراد خاطر ما|به دست باش که خِیری به جای خویشتن است}} | {{ب|گرت ز دست برآید مراد خاطر ما|به دست باش که خِیری به جای خویشتن است}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ ژانویهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۲۲:۱۹
| ' | حافظ (غزلیات) (به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است) از حافظ |
' |
| به دام زلف تو، دل مبتلای خویشتن است | بکُش به غمزه که اینش سزای خویشتن است | |
| گرت ز دست برآید مراد خاطر ما | به دست باش که خِیری به جای خویشتن است | |
| به جانت ای بت شیرین دهن که همچون شمع | شبان تیره مرادم فنای خویشتن است | |
| چو رای عشق زدی با تو گفتم: «ای بلبل! | مکُن! که آن گل خندان به رای خویشتن است | |
| به مُشک چین و چُگُل نیست بوی گل محتاج | که نافه‌هاش ز بند قبای خویشتن است | |
| مرو به خانه‌ی ارباب بی‌مروت دهر | که گنج عافیتت در سرای خویشتن است» | |
| بسوخت حافظ و در شرط عشقبازی او | هنوز بر سر عهد و وفای خویشتن است |