اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/آن تیر غمزه را دل خلقی نشانه بین

از مشروطه
نسخهٔ تاریخ ‏۸ سپتامبر ۲۰۱۱، ساعت ۲۱:۱۶ توسط Bellavista1957 (گفتگو | مشارکت‌ها) (clean up using AWB)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخه جدیدتر← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
' اوحدی مراغه‌ای (غزلیات) (آن تیر غمزه را دل خلقی نشانه بین)
از اوحدی مراغه‌ای
'


آن تیر غمزه را دل خلقی نشانه بین انگشت رنگ داده و انگشتوانه بین روی سیاه چرده و زلف سیاه کار چشم سیاه تنگ خوش جاودانه بین در باغ عارضش ز برای شکار دل زلف چو دام بنگر و خال چو دانه بین با آن غرور و غفلت و خردی و بیخودی یک بوسه زو طلب کن و پنجه بهانه بین گرد میان لاغر آن خان نیکوان پیچیده دایم آن کمر تنگ خانه بین از دست زلف هندوی او جور می‌برم بخت مرا نگه کن و حال زمانه بین مرد اوحدی ز داغ غمم او هزار بار با آن دو دل حکایت مرد یگانه بین