دیوان شمس/پایی به میان درنه تا عیش ز سر گیرم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (پایی به میان درنه تا عیش ز سر گیرم) از مولوی |
' |
پایی به میان درنه تا عیش ز سر گیرم | تو تلخ مشو با من تا تنگ شکر گیرم | |
بیرنگ فرورفتم در عشق تو ای دلبر | برکش تو از این خنبم تا رنگ دگر گیرم | |
دلتنگتر از میمم چون در طمع و بیمم | من قرص به دو نیمم چون شکل قمر گیرم | |
ای از رخ شاه جان صد بیذق را سلطان | بر اسب نشین ای جان تا غاشیه برگیرم | |
وز باد لجاج خود وز غصه نیک و بد | هر چند بدم در خود والله که بتر گیرم | |
امنی است مرا از تو امنم تویی ای مه رو | یا امن دهم زین سو یا راه خطر گیرم | |
چون سرو خمید از من گلزار چرید از من | ایمان چو رمید از من ترسم که کفر گیرم | |
تو غمزه غمازی از تیر سپر سازی | چون تیر تو اندازی پس من چه سپر گیرم | |
زیر و زبر عشقم شمس الحق تبریز است | جان را ز پی عشقش من زیر و زبر گیرم |