دیوان شمس/چو رعد و برق می خندد ثنا و حمد می خوانم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (چو رعد و برق می خندد ثنا و حمد می خوانم) از مولوی |
' |
چو رعد و برق می خندد ثنا و حمد می خوانم | چو چرخ صاف پرنورم به گرد ماه گردانم | |
زبانم عقدهای دارد چو موسی من ز فرعونان | ز رشک آنک فرعونی خبر یابد ز برهانم | |
فروبندید دستم را چو دریابید هستم را | به لشکرگاه فرعونی که من جاسوس سلطانم | |
نه جاسوسم نه ناموسم من از اسرار قدوسم | رها کن چونک سرمستم که تا لافی بپرانم | |
ز باده باد می خیزد که باده باد انگیزد | خصوصا این چنین باده که من از وی پریشانم | |
همه زهاد عالم را اگر بویی رسد زین می | چه ویرانی پدید آید چه گویم من نمیدانم | |
چه جای می که گر بویی از آن انفاس سرمستان | رسد در سنگ و در مرمر بلافد کب حیوانم | |
وجود من عزبخانهست و آن مستان در او جمعند | دلم حیران کز ایشانم عجب یا خود من ایشانم | |
اگر من جنس ایشانم وگر من غیر ایشانم | نمیدانم همین دانم که من در روح و ریحانم |