عطار (غزلیات)/خورد بر شب صبحدم شام ای غلام
نسخهٔ تاریخ ۶ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۱:۰۶ توسط Rostamfarokhzad (گفتگو | مشارکتها)
' | عطار (غزلیات) (خورد بر شب صبحدم شام ای غلام) از عطار |
' |
خورد بر شب صبحدم شام ای غلام | زنده گردان جانم از جام ای غلام | |
جام در ده و این دل پر درد را | وارهان از ننگ و از نام ای غلام | |
جملهی شب همچو شمعی سوختم | صبح دم زد ما چنین خام ای غلام | |
دست ایامم به روی اندر فکند | هین که رفت از دست ایام ای غلام | |
گام بیرون نه که دست روزگار | ندهدت پیشی به یک گام ای غلام | |
چند باشی بر امید دانهای | همچو مرغی مانده در دام ای غلام | |
چند باشی در میان خرقه گیر | تازه گردان زود اسلام ای غلام | |
گر همی خواهی که از خود وارهی | با قلندر دردی آشام ای غلام | |
عاشق ره شو که کار مرد عشق | برتر است از مدح و دشنام ای غلام | |
بی سر و بن شو چو گویی زانکه عشق | هست بی آغاز و انجام ای غلام | |
هر که او در عشق بیآرام نیست | کی تواند یافت آرام ای غلام | |
گاه مرد مسجدی گه رند دیر | هر دو نبود کام و ناکام ای غلام | |
یا مرو در مسجد و زنار بند | یا مده در دیر ابرام ای غلام | |
چون تو اندر راه باشی ناتمام | کی رسد کارت به اتمام ای غلام | |
رو تو خاص خاص شو یا عام عام | تا به کی نه خاص و نه عام ای غلام | |
گفت عطار آنچه میدانست باز | یادت آید این به هنگام ای غلام |