انوری (مقطعات)/بار خدایا به فضل بندهی خود را
' | انوری (مقطعات) (بار خدایا به فضل بندهی خود را) از انوری |
' |
بار خدایا به فضل بندهی خود را گر بتوانی فرست پارهی باده زان می آسوده کز پیاله بتابد چون ز بلور سپید بسد ساده زانکه بدو تند کره رام توان کرد زانکه ازو گردد ایستاده فتاده زانکه مرا کرهایست تند و زنخ سخت سرکش و بدخو میانهی گلهزاده بنده بدو جز به می سوار نگردد ور نبود می بماند بنده پیاده