خواجوی کرمانی (غزلیات)/به سر ماه فکنده طیلسانی
| ' | خواجوی کرمانی (غزلیات) (به سر ماه فکنده طیلسانی) از خواجوی کرمانی |
' |
به سر ماه فکنده طیلسانی در سرو کشیده پرنیانی بر چشمه‌ی آفتاب بسته از عنبر سوده سایبانی رخساره فراز سرو سیمین مانند شکفته گلستانی حوری و چو کوثرش عقیقی سروی و چو غنچه‌اش دهانی نی حور بعینه‌ی بهشتی نی سرو براستی روانی دیدم چو هزار خرمن گل وقت سحرش ببوستانی گفتم نظری کن ای جهانرا جانی و ز دلبری جهانی همچون تن من همای عشقت نادیده شکسته استخوانی جز ناله و سایه‌ام درین راه نی همنفسی نه همعنانی آخر بشنو حدیث خواجو کز عشق تو گشت داستانی