اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/جهد بکن تا که به جایی رسی

از مشروطه
نسخهٔ تاریخ ‏۸ سپتامبر ۲۰۱۱، ساعت ۲۱:۳۳ توسط Bellavista1957 (گفتگو | مشارکت‌ها) (clean up using AWB)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخه جدیدتر← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
' اوحدی مراغه‌ای (غزلیات) (جهد بکن تا که به جایی رسی)
از اوحدی مراغه‌ای
'


جهد بکن تا که به جایی رسی درد بکش، تا به دوایی رسی بر سر آن کوچه بسی برگهاست خیز و برو، تا به نوایی رسی پیرهنی چاک نکردی به عشق کی ز بر او به قبایی رسی؟ تا نشوی فارغ و یکتا، کجا از سر آن زلف بتایی رسی؟ بس که به بوسی تو زمینش ز دور تا که به بوسیدن پایی رسی گر تو درآیی ز پی کاروان زود به آواز درایی رسی از صف دل دور مشو، زانکه تو هم ز دل خود به صفایی رسی ای که به مخلوق چنین غره‌ای خود چه کنی؟ گربه خدایی رسی خواجه ترا چون ز غلامان شمرد گر نگریزی به بهایی رسی یوسف خود را بتوانی ربود گر به چنین گرگ‌ربایی رسی اوحدیا، سایه ز ما برمگیر گر به چنین ظل همایی رسی