اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/عشق را فرسوده‌ای باید چو من

از مشروطه
نسخهٔ تاریخ ‏۸ سپتامبر ۲۰۱۱، ساعت ۲۱:۴۶ توسط Bellavista1957 (گفتگو | مشارکت‌ها) (clean up using AWB)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخه جدیدتر← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
' اوحدی مراغه‌ای (غزلیات) (عشق را فرسوده‌ای باید چو من)
از اوحدی مراغه‌ای
'


عشق را فرسوده‌ای باید چو من در مشقت بوده‌ای باید چو من لایق سودای آن جان و جهان از جهان آسوده‌ای باید چو من تا غم او را به کار آید مگر کار غم فرسوده‌ای باید چو من از برای خوردن حلوای غم خون دل پالوده‌ای باید چو من انتظار دیدن آن ماه را سالها نغنوده‌ای باید چو من تا ز وصل او به درمانی رسد درد دل پیموده‌ای باید چو من اوحدی، راه غم آن دوست را خاک و خون آلوده‌ای باید چو من