اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/چو آتشست به گرمی هوای تابستان

از مشروطه
نسخهٔ تاریخ ‏۸ سپتامبر ۲۰۱۱، ساعت ۲۱:۵۶ توسط Bellavista1957 (گفتگو | مشارکت‌ها) (clean up using AWB)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخه جدیدتر← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
' اوحدی مراغه‌ای (غزلیات) (چو آتشست به گرمی هوای تابستان)
از اوحدی مراغه‌ای
'


چو آتشست به گرمی هوای تابستان بده دو کاسه ازان آب لعل، یا بستان هوای عشق و هوای می و هوای تموز سه آتشند، که خواری کنند با مستان بیار شیره و پرکن شراب و نقل بنه بریز سوسن و گل بر در سرا بستان ز هر حدیث به آواز مطربی کن گوش که عندلیب ز مرغول او برد دستان ز دست لاله جبینی شراب گیر به دست که عقل سر بنهد، چون برون کند دستان من و محبت خوبان ز عهد مهد ازل دو کودکیم که خوردیم شیر یک پستان در آن زمان که زما دادها ستانی باز نشاط عشق، خدایا، ز اوحدی مستان