اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/جهان از باد نوروزی جوان شد

از مشروطه
نسخهٔ تاریخ ‏۸ سپتامبر ۲۰۱۱، ساعت ۲۱:۳۳ توسط Bellavista1957 (گفتگو | مشارکت‌ها) (clean up using AWB)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخه جدیدتر← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
' اوحدی مراغه‌ای (غزلیات) (جهان از باد نوروزی جوان شد)
از اوحدی مراغه‌ای
'


جهان از باد نوروزی جوان شد زمین در سایه‌ی سنبل نهان شد قیامت می‌کند بلبل سحرگاه مگر گل فتنه‌ی آخر زمان شد؟ ز رنگ سبزه و شکل ریاحین زمین گویی به صورت آسمان شد صبا در طره‌ی شمشاد پیچید بنفشه خاک پای ارغوان شد بهار آمد، بیا و توبه بشکن که در وقتی دگر صوفی توان شد ز رنگ و بوی گل اطراف بستان تو پنداری بهشت جاودان شد ولیکن اوحدی را برگ گل نیست که او آشفته‌ی روی فلان شد