دیوان شمس/اه چه بیرنگ و بینشان که منم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (اه چه بیرنگ و بینشان که منم) از مولوی |
' |
اه چه بیرنگ و بینشان که منم | کی ببینم مرا چنان که منم | |
گفتی اسرار در میان آور | کو میان اندر این میان که منم | |
کی شود این روان من ساکن | این چنین ساکن روان که منم | |
بحر من غرقه گشت هم در خویش | بوالعجب بحر بیکران که منم | |
این جهان و آن جهان مرا مطلب | کاین دو گم شد در آن جهان که منم | |
فارغ از سودم و زیان چو عدم | طرفه بیسود و بیزیان که منم | |
گفتم ای جان تو عین مایی گفت | عین چه بود در این عیان که منم | |
گفتم آنی بگفتهای خموش | در زبان نامدهست آن که منم | |
گفتم اندر زبان چو درنامد | اینت گویای بیزبان که منم | |
می شدم در فنا چو مه بیپا | اینت بیپای پادوان که منم | |
بانگ آمد چه می دوی بنگر | در چنین ظاهر نهان که منم | |
شمس تبریز را چو دیدم من | نادره بحر و گنج و کان که منم |